جغد
جغد پرنده‌ای است با صورتی پهن، منقاری خمیده و چشم‌هایی درشت و پاهای
بزرگ، در دو طرف سرش دو دسته پر شبیه گوش گربه قرار دارد که گوش‌پر نامیده
می‌شوند.
دارای سر بزرگ، صورت پهن و منقار قوی قلاب‌مانند و نیم‌پیدا و چنگال‌های
تیز و نیرومند است منقار قلاب‌شکل نیرومندش به همراه چنگال‌های قوی او برای
نگه داشتن طعمه به کار می‌رود. رنگش معمولاً کرم قهوه‌ای است. در نوکش یک
شکاف هست. سرش بزرگ است. او هوای تاریک را دوست دارد. شب‌ها پرواز می‌کند.
جغد نوکی کوچک و ظریف دارد. دور دهانش پرهای زبری هست که شبیه مو می‌باشد
ولی مو نیست. پاهایش کوچک است و پنجه‌هایش ضعیف و بی‌طاقت. پر و بال او صاف
است و خیلی آرام پرواز می‌کند. نوک پرهای جغد به شکلی طراحی شده که در
هنگام حمله به طعمه صدای پرها کم باشد.
پرواز آنها بی‌صداست، بعضی از آنها گوش‌پرهای مشخصی دارند. پاهای پوشیده از
پر دارند. تک‌زی‌اند و بیشترشان روی درخت زندگی می‌کنند. نر و ماده آنها
همشکل است ولی ماده‌ها بزرگ‌ترند
جغدها همیشه طعمه خود را درسته می‌بلعند و پس از آن‌که بخش‌های گواردنی آن
را گواردند بازمانده آن را به شکل تفاله از راه دهان بیرون می‌اندازند
بینایی و شنوایی
جغد چشم‌های بزرگ و رو به جلو دارد که استفاده از هر دو چشم را در یک زمان
برای او میسر می‌سازد و دید دوچشمی را فراهم می‌کند. دید دوچشمی برای
برآورد فاصله‌ها به هنگام حمله سودمند است. چشم‌های جغد بسیار حساس است و
به خاطر بزرگی چشم‌ها حتی در نور خیلی کم می‌تواند ببیند و به همین خاطر
خوب شکار می‌کند. چشم‌های جغد اما به چشمخانه چسبیده و در حدقه ثابت است و
از این‌رو برای دنبال کردن حرکات طعمه، جغد ناچار است همه سر خود را به
پهلو یا پشت بچرخاند. جغد
گردن
دراز و انعطاف‌پذیری دارد که در زیر پرهایش پنهان شده و این گردن چرخاندن کامل سر را برای او میسر می‌سازد.
