خرگوش
خَرگوش پستانداری است علفخوار، از خانواده‌ی خرگوشان (Leporidae) و دارای
اندامی شبیه به گربه و گوش‌های دراز و لب‌های شکافدار. دست‌های خرگوش از
پاهایش کوتاهتر است. و بسیار تند حرکت می‌کند، و دارای انواع مختلف است. در
حدود ۶ تا ۸ بچه به دنیا می‌آورد.
در هنگام زمستان به دلیل داشتن پوست سفید پیدا کردن او در برف دشوار است.
تغییر رنگ پوست این حیوان ما را به شگفت می‌آورد یعنی در زمستان سفید شدن
پوست این جانور و در تابستان خاکستری یا قهوه‌ای شدن آن. می‌توان این خرگوش
را مانند آفتاب پرست دانست که او نیز تغییر رنگ می‌دهد. خرگوش قطبی سوراخ
هایی به عمق ۲ متر در برف حفر می‌کند که این مکان جای مناسبی برای مخفی
کردن کودکان به هنگام خطر است.
خاستگاه اصلی این جانور اسپانیا و آفریقای شمالی است اما به بعضی از
کشورهای دیگر هم مهاجرت کرده است. این خرگوش گیاهان بومی را می‌خورد و باعث
می‌شود که سایر جانوران گرسنه بمانند. این جانور همچنین محصولات کشاورزی
را منهدم می‌کند و برای خود سوراخ‌های زیرزمینی حفر می‌کند.
یکی از گونه‌های خرگوش، خرگوش آنقوره است. با توجه به میانگین ۵ تا ۶ بچه
در هر زایمان، می‌توانند ۵۰ الی ۶۰ بچه در سال تولید کنند. این نوع خرگوش
می‌تواند از سه ماهگی باردار شود.
خرگوش ها بیش از ۴۴ گونه اند (اهلی و صحرایی).رنگ آنها خاکستری و قهوه‌ای
است. خرگوش‌های دست آموز رنگ‌های گوناگونی دارند. طول آنها تا ۶۰ سانتیمتر
و وزن آنها تا ۵ کیلوگرم هم می‌رسد. طول عمر آنها تا ۶ سال و دشمنان آنها
روباه، مار، عقاب، و انسان هستند. آنها از نوع پستان‌داران هستند.سرعت
خرگوش به ۴۰ کیلومتر در ساعت هم می‌رسد. خرگوش ماده قادر است که ۵ تا ۸ بچه
به دنیا بیاورد.
پرورش خرگوش در ايران
گوشت خرگوش در ايران به دلیل مسایل مذهبي مصرفي ندارد و حدودا بين سالهاي
۱۳۴۶ تا ۱۳۶۰ بخاطر موهاي آن خرگوشي به نام خرگوش انقوره توليد ميشد و به
صورت صنعتي پرورش داده ميشد و به صورت فله به كشور تركيه صادر ميشد. از
سال ۱۳۶۰ به بعد حدودا كليه مزارع تعطيل شد. و پرورش به صورت پراكنده در
ايران صورت ميگرفت در سال ۱۳۸۷ آقاي بهروز نصيري پدر علوم پرورش حيوانات
خاص مقاله اي مفصل و جامعه به نام پرورش خرگوش دو منظوره در مجله دام كشت
صنعت به چاپ رساند كه باعث به وجود امدن مزارعي كوچكي در ايران گرديد و اين
صنعت در حال گسترش در ايران مي‌باشد.
